De Geerplas, een ondiepe laagveenplas van ongeveer 30 hectare als onderdeel van de Geerpolder, is in de jaren ’80 van de vorige eeuw proefgebied geweest in de strijd van het Rijnlands Hoogheemraadschap tegen fosfaten en nitraten, indirect de veroorzakers van algengroei. Daartoe was de plas jarenlang hydrologisch geïsoleerd van de Langeraarse Plassen. Dit zogenaamde defosfateringsproject werd, met aanvankelijk bemoedigende resultaten, in 1991 afgesloten. Later bleek dat de concentraties van fosfaten weer sterk waren toegenomen, vooral als gevolg van interne eutrofiëring: de veenbodem bleek dat uit zichzelf te produceren.

Aanvankelijk wordt het zicht op het water door hoge rietkragen en bosschages belemmerd, maar halverwege openbaart de Geerplas zich in vol ornaat. Grote kolonies aalscholvers bevolken de beschoeiing. Een verrekijker en een vogelboek willen helpen bij de herkenning van de vogels. Aan de andere zijde ligt de Wassenaarsche Polder met een niveau van bijna 4.5 meter onder NAP diep onder ons.

Bij de kruising gaan we naar links (Geerweg) om direct daarna naar rechts te gaan, richting Langeraar.