Marskramers en zwervers struinden ooit de buurten af. Tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw was dat een algemeen verschijnsel. Sociale zorg was er nauwelijks en enig lichamelijk gebrek noopte ook al gauw tot bedelen. Jannetje Pollepel, Blinde Bart met zijn harmonica, Kee de Kruk, al die schilderachtige figuren met al even schilderachtige namen leven alleen nog in de verhalen voort. Als Jannetje Pollepel de Hoenkoopse Buurt afstroopte en dan eindigde in café De Klomp, gooide ze het bij elkaar gebedelde geld met een breed gebaar op de tapkast en schreeuwde: ‘Hier ligt heel Hoenkoop, en laat nou maar ’s zien wat dat waard is’. En dat viel danig mee, want ’n borrel kostte toen 5 cent. Ze kwam ladderzat in de sloot terecht en werd tijdelijk met een hooivork aan de kant geprikt, zodat ze niet zou verdrinken, want ze was te zwaar om er uit te sjorren.
Menig zwerver gebruikte uit financiële overwegingen spiritus. Door toevoeging van wat suiker verdween de blauwe kleur uit de vloeistof, maar in plaats daarvan werd wel de zwerver ‘blauw’.

In Reeuwijk-Dorp konden de zwervers eten krijgen precies om twaalf uur bij de voordeur van de pastorie zodat iedereen de caritas van de pastoor goed  kon bewonderen. Bij het nonnenklooster moesten de zwervers juist bij de achterdeur zijn, daar waren geen vreemde ogen gewenst. En dan slapen bij boer V.d. Werf tussen de koeien, soms met 5 of 6 tegelijk, lekker warm. Wassen kon onder kerktijd.
Zeger de Zwerver vertelde dat hij zich onzichtbaar kon maken door varenzaad in z’n schoenen te doen, zodat de veldwachter hem tevergeefs achtervolgde. Maar die vond hem uiteindelijk toch, toen Zeger eens dronken in de sloot belandde, nadat hij een kaas had gestolen. Je kon hem ook je wratten verkopen voor één cent per stuk. En als je jezelf had verbrand, kon je een brandbrief kopen in een oude onleesbare taal.
Ook de Dammekade (Damse bos van Amsterdamse bos) in Boskoop was een befaamd zwerversgebied en kreeg zo de bijnaam Zwerversbos.

Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.