Alle boerderijen, behorend tot het landgoed, dragen een naam. Vaak zijn boerderijnamen “patronymen”, dat wil zeggen dat ze verwijzen naar persoonsnamen, vaak vrouwennamen. Het erf was het territorium van de boer, maar het huis was het domein van de vrouw. De grootgrondbezitters eerden hun dochters en vrouwen in boerderijnamen.
Zo ook op het Landgoed Linschoten met boerderijnamen als Elsehof (naar Else von Arnim), Louisehoeve en Adrianahoeve langs de Haardijk. Tot 1933 lagen daar ook de Elisabeth- en Davinahoeve, maar op een noodlottige dag brandden deze samen af. De herbouwde bedrijven werden herdoopt in Haugesund en Kopervik, naar twee Noorse kustplaatsen, waar landgoedeigenaar G. Peletier ten tijde van de brand verbleef.
De boerderijen zijn herbouwd met kruiskozijnen in 17e eeuwse stijl.
Zeer vaak verwijzen boerderijnamen naar de ligging van het pand, zoals hier Parkzicht en in de bomencultus Lindehof. 
Een bijzondere plaats is weggelegd voor de Latijnse namen. De kerkelijke invloed en intellectuele uitstraling ervan waren groot. “Virtus Vincit” (Deugd Overwint) prijkt op de eerste of laatste boerderij van deze wandeling. De wijsheid is ontleend aan de wapenspreuk onder het familiewapen van Strick van Linschoten. Een andere wapenspreuk bekroont de deur van een boerderij aan de Zuid-Linschoterzandweg:  “Eendracht maakt Macht” met het wapen van Holland. Dit verwijst naar de patriottentijd van de Bataafse republiek.

Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.