”Een meid is krek ’n peerd, die keur je an der pote en niet aan ’t tuigt”. Het is geen kreet uit "Boer zoekt vrouw", maar een uitspraak van Jo van Dorp-Ypma in haar eerste roman met de al even aansprekende titel ”Boven de polder de hemel”. Opgegroeid in Haastrecht, verhuisde deze streekschrijfster naar Zeist en later naar Groningen. Haar verhalen blijven echter verbonden aan haar geboortestreek. Veel van haar boeken spelen in Stein. Haar eerste verhalen in “De Rotterdammer” maakten dermate indruk, dat de politicus Colijn haar verzocht zijn spreekbeurten te redigeren.

In haar boeken beschrijft ze de streek en de dramatiek van de bewoners. Een aantal boeken is geïllustreerd door niemand minder dan Anton Pieck. Een topprestatie leverde ze met haar roman “Miet van Dijk”; de levensbeschrijving van een bijzonder kruidenvrouwtje uit Oukoop, waarin waarheid en fantasie in de relatie tussen mens en dier fijntjes verweven zijn met een christelijke levensvisie. Haar duidelijke, soms mannelijke taal is een weergave van het streekdialect, de taal van het gewone volk.

“ Pa…kin je nou mijn is nie vertelle, wat ter met opa’s was, want de boere doen daar zukke rare praat over. Wat hebbe ze gezeid meid? Ze vroege of ik een koei kon belezen, die altoos zijn kalf verlee, en ze dochten dat opa mijn dat wel geleerd zou hebbe.

Je grootvader was geen daggelder, zoals ik, maar hij leefde hier van wat vissen en vinke, dee er een bietje baggeren bij en holp de boeren as ter beesten wat mankeerden. En hij fokte mollenvangertjes, die hij africhtte, en niet allenig voor mollen vangen. Ze willen zegee da je grootvader eenden vong met een otterhond.”

(Uit Miet van Dijk 1951)

Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.