Henk Kooijman (1928-1988)

Het bijzondere, de openheid, de verlatenheid, de mystiek van de polder, de eigenheid van de bevolking: ze zijn altijd een bron geweest voor creativiteit, ook op literair gebied.

Elke streek respecteert, koestert of eert zijn kunstenaars, schrijvers en poëten.

Het polderlandschap rond Vlist vormde de inspiratiebron voor de gedichten van Henk Kooijman. Hij verzamelde er volksverhalen en publiceerde zo’n
25 dichtbundels.

Ode aan de Vlist

Lieflijke Vlist, die slingert
door ’t weilandenrijk als een wingerd

met wilgen, gebalde vuisten
in smalle berm, en het fluisteren

van ’t hoge riet aan weerszijden,
en daarboven het blauw-wit gespreide
wolkenbed van de hemel
en beneden het blinkend gewemel

van lichtende golven en vissen,
witte lelies en gele lissen.

En kievit en karekieten
de rietzangers in het riet en

in ’t boenhok het boerenmeisje,
zingen alle hetzelfde wijsje;

van lieflijke vlist, die slingert
door ’t weilandenrijk als een wingerd.

Mistige polder.

Het land beneveld
in de roes van mist.
De wind is gekneveld.
De mens wordt vermist.
Langs de wegen
slaapwandelt het licht.

(Henk Kooijman)

Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.