Vaak is de leugen mooier dan de waarheid.

Dat geldt ook voor een verhaal over het buurtschap Bonrepas, Boenderpas met een dikke S zeggen de bewoners zelf, wars van enige Franse intonatie.

Op de deuren van een eenvoudige boerenschuur wordt er echter wel een legende levend gehouden met een Frans tintje. Op de betreffende wagenschuur prijkt een prachtige schildering van een gezadeld wit paard. De afgebeelde schimmel is het paard van Napoleon. Marengo, zo heette het dier volgens de geschiedenisboekjes, zou hier gestald zijn geweest, toen zijn bekende baas in de buurt een welverdiende (nacht)rust genoot, een “bon repos”.

Nu schijnt de kleine veldheer in 1811 wel degelijk de buurt te hebben bezocht, maar de delegatie van notabelen uit Haastrecht, die hem wilde verwelkomen, werd genegeerd en in volle vaart voorbijgereden.

Toch heeft de Franse keizer wel wat nagelaten in de streek. Zo zou de “Franse kade” onderdeel gaan uitmaken van de hoofdweg tussen Parijs en Amsterdam. Het is gebleven bij de A2 tussen Schoonhoven en Vlist...

Het “Aardrijkskundig woordenboek” van 1839 vertelt een ander verhaal. Daarin staat dat Jac. van Blois in 1395 zijn rechten op het buurtschap verkocht uit geldgebrek.

De opbrengst bleek net genoeg voor een groot feestmaal, een “bon repas”.

Maar ook hierover bestaat gerede twijfel, omdat de eerste schriftelijke vermelding van de naam Bonrepas honderd jaar ouder is, namelijk uit 1284.

Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.