De Oudewaterse kunstenaar en autodidact Joop Joosten (1898-1980) hield zich vooral bezig met beeldende kunst, maar ook gedichten en zelfs een roman van hem zijn verschenen.

“Schilderen met woorden” noemde hij het zelf.

Eén van zijn mooiste gedichten betreft de knotwilg. Niet voor niets koos de Stichting Struinen en Vorsen deze boom als haar logo: één van de meest beeldbepalende elementen in de polder, die zorgen voor de stoffering van ons vlakke land.

Ooit waren knotbomen van economische betekenis als gebruiks- en brandhout, vanwege hun enorme groeikracht in dit waterrijke gebied. Nu onderhouden eigenaren en knotgroepen deze eigenlijk misvormde bomen, om hun landschappelijke waarde voor de toekomst te bewaren.

De knotwilg

Jij knoestig, knokig wanproduct,
Dat zich in ’t landschap heeft gedrukt.
Hoe is die schanddaad je gelukt?

Jij misgeboorte tot en met.
Met zweren overdekt.
Dacht jij dat niemand daarop let.

Die bast van jou is van een draak,
Begroeid met gifgroen uit diens kaak.
Nooit miste meer natuur haar taak.

Je logge vormeloze kop,
Met tal van knobbels aan de top,
Rijst schaamteloos ten hemel op.

En toch, als men’t geheel beziet,
Is ’t toch niet alles slechts verdriet,
Wat jij alleen te schouwen biedt.

En ’t zachte schijnsel van de maan
Bied guldenen contouren aan.
Die hebben je steeds goed gestaan.

Maar als ge tegen luchten rijst,
Die stil van weemoed zijn vergrijsd,
En ge smekend naar de hemel wijst,

Dan rouwen wij om onze hoon.
Want, wilg dan spreidt ge een beeld ten toon
Dat staamlen doet: wat zijt ge schoon.

(Joop Joosten)
(resumé)

Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.