De vissers van Sluipwijk
De jacht en de visserij waren in de jaren 30 van de vorige eeuw hele belangrijke bronnen van inkomsten en in Sluipwijk zelfs dikwijls de enige bron van inkomsten. “‘t Visscherijbedrijf moge thans aan de omwoners van de plassen weliswaar nog geen welstand verschaffen, ’t is toch zonder enige twijfel loonend te noemen en voor verbetering vatbaar. Evenals overal elders verdienen de visschers er wat bij met jagen enz. en dat alles geeft hen een behoorlijk, zij ’t niet altijd ruim bestaan.”
Was de jacht veelal bijverdienste, de visserij was, tot ver in de 70er jaren van de vorige eeuw voor een flink aantal mensen een bron van hoofdinkomsten. Dat aantal nam geleidelijk af. Maar begin jaren 90 was er nog steeds ongeveer een vijftigtal vissers actief met fuiken voor de palingvisserij en staand want voor de snoekbaarsvisserij. De palingstand nam kwalitatief en kwantitatief af. Er was behoefte aan een vorm van visserijbeheer. In 1992 hebben 42 vissers zich verenigd in het gebied en afspraken gemaakt over het beheren van de visstand en het uitzetten van vis, vooral van paling, in het plassengebied.
Verder zijn afspraken gemaakt over het vrijwillig beperken van de vistijden op snoekbaars (niet in de zomer), de maaswijdten van de snoekbaarsnetten, waardoor jonge snoekbaars niet gevangen kon worden en het niet vissen op de grenzen van waterpercelen. En geen palingvangst in de maanden oktober en november. Momenteel zijn er nog 3 à 4 nog actieve beroepsmatige broodvissers.