Brentano's Kaasboerderij

Welkom bij Brentano's Kaasboerderij.
De kaas in onze automaat is gemaakt van de melk van onze 60 koeien die van april tot en met oktober zo veel mogelijk in de wei lopen. De kaas wordt van onze rauwe melk gemaakt en dat maakt het vooral echte boerenkaas.

En dat proeft u!

2 x daags worden de koeien door Ben of Nienke gemolken, waarna Simone of Marjon de melk verwerken tot kaas. Dit is nog niet zo eenvoudig. Door een nauwkeurig proces waarbij temperatuur,  roer- en snijtijden van de wrongel belangrijk zijn, komen zij tot een heerlijk en puur product.

Er liggen van allerlei kruidensoorten en leeftijden in de automaat. Niets is zo variabel als de smaak van mensen, dus u kunt naar hartenlust variëren in smaakbeleving bij ons.

Heeft u nog tips voor ons of eventuele klachten; we zijn altijd bereikbaar op een van de vier telefoonnummers, die u kunt vinden op de kaasautomaat.

Groetjes en smakelijk eten van ons kaasteam Nienke, Simone, Marjon en Ben.

Opa Jan Verkleij kocht de woning op de Ridderbuurt  in 1914. Hij was toen 26 jaar en kwam uit Leiderdorp. Hij trouwde oma Marie Suidgeest uit Nieuw-Vennep en zij kregen hier wel negen kinderen: drie van deze kinderen zijn in de jaren 50 naar Canada vertrokken om daar hun geluk te zoeken; drie kinderen zijn zoals in die tijd vaker het geval was niet oud geworden. Drie kinderen bleven over in Holland, waarvan Kobus of eigenlijk Coop de boerderij overnam.

Hij trouwde Gré Captein en samen kregen zij zes kinderen op deze boerderij: 4 meiden en 2 jongens. 

Oudste zoon Jan vond een baan elders en jongste zoon Ben kreeg daardoor de kans om de boerderij voort te zetten. De meisjes hebben op andere plekken hun bestemming gevonden.

Ben vond een lief meisje en trouwde haar. Marjon pakte haar rol op als boerin en kaasmaakster en samen kregen zij wel vijf gezonde meisjes.

Het zag er lang tijd naar uit, dat Ben wel eens de laatste boer in de Verkleij- lijn zou zijn, maar de jongste dochter heeft niet zo lang geleden laten weten dat zij het boerenvak als vierde generatie Verkleij op Brentano wel voort wil zetten. Nienke is een tijdje in Australië geweest en heeft daar groot melkveebedrijf gewerkt. Zij heeft daar een jongedame leren kennen en haar meegenomen naar Holland. Simone is inmiddels al aardig ingeburgerd (al is de Nederlandse taal voor een Australische wel erg moeilijk) en maakt hier al volop kaas, het vullen van onze automaat en het verzorgen van het vee.

Sinds de familie Verkleij op Brentano woont (1914), wordt er rauwmelkse Goudse boerenkaas gemaakt, en misschien daarvoor ook al. Ruim honderd jaar zuivelkennis, die van moeder op schoondochter is over gegaan.

Moeder Gré kwam echt uit een kaasmaakfamilie: de familie Captein van de Toegangseweg. Wel zes dochters en zonen hebben later op hun eigen boerderij kaasgemaakt en er werd op familiebijeenkomsten altijd flink geprost over hoe duur de kaas wel niet was!!

In het verleden, toen de koeien nog in de oude huisstal werden gehouden, liep het kaasmaakseizoen van mei tot oktober: als de koeien dag en nacht in de wei graasden. De melk, in de jaren vijftig van zo’n dertig koeien, werd twee keer per dag, zeven dagen in de week tot kaas verwerkt.

De kaasmakerij was in een doorloop, tussen het zomerhuis en de keuken. De opslag was in de koeienstal. Zo gauw de koeien de wei in gingen, werd er hard geboend, geschrobt en de muren wit gekalkt: er mocht geen spatje koeienstront meer zichtbaar zijn. Daarna werden de pekelbakken gevuld waar de kazen zo’n zes dagen in dreven en konden de kazen daarna op de ongelakte grenen planken rijpen. Vader Coop ging met de boerenkaasbrik naar  de kaasmarkt in Bodegraven om daar de kaas met handje- klap te verhandelen.

Tegenwoordig verkopen we de kaas als ze drie weken oud zijn aan een kaashandelaar in Driebruggen, die de kaas in zijn opslag laat rijpen om als oude kaas te verkopen aan kaasspeciaalzaken.

Als de koeien in oktober weer naar binnen kwamen, werden de laatste kazen in de kelder bewaard en de pekel opgeslagen in bussen. Deze pekel werd elk jaar weer opnieuw gebruikt. Sinds de koeien in de loopstal verblijven (vanaf1979), maken we het hele jaar door kaas. In 1995 is een nieuwe kaasmakerij in de oude huisstal gemaakt. In de zomer van 2020 is de kaasopslag vernieuwd en is er nu klimaatbeheersing. De hedendaagse zomers zijn te warm om de kaas ongekoeld te bewaren.

De kaastobbe was van teak en in de jaren vijftig nog enkelwandig. Hier kwam eind jaren zestig een dagkaasinstallatie voor in de plaats: deze was dubbelwandig en hierdoor kon de avondmelk gekoeld worden en met de ochtendmelk erbij op temperatuur worden gebracht. Dat scheelde moeder Gré een hoop werk: maar 1x per dag kaasmaken!

De kaas werd en wordt gemaakt in teakhouten vaten met kaasdoeken. Daardoor blijft de wrongel langer warm, wat de smaak uiteindelijk ten goede komt. Op Brentano maken we al sinds de zeventiger jaren grote 20-kilo kazen: deze oplegkaas kent een lange rijping van meer dan een jaar, waardoor de volle smaak langzaam tot zijn recht komt.

 Ben of Nienke melken de koeien, de kaas wordt gemaakt door Marjon of door Simone. De traditie om dit door te geven aan je schoondochter is daarmee voortgezet.

In de loop der jaren zijn er verschillende kaastobbes aangeschaft en is de inhoud van 900 naar 1200 en nu naar 1500 liter vergroot. We melken nu zo'n 60 koeien. Momenteel is deze tobbe volledig roestvrijstaal en computergestuurd: hierdoor is het bereidingsproces elke dag gelijk. Toch is de kaas elke keer weer verrassend van smaak, omdat de samenstelling van de melk verschilt door: verschillen in het seizoen, een andere weide, het kuilgras of verschil in het lactatiestadium van de koeien.

In 2020 is het kaas assortiment uitgebreid met 16-kilo kazen, gemaakt in plastic vaten. Een kaas, die op jongere leeftijd ook al op smaak is. Tevens maken we volop kruidenkazen: komijn; fenegriek; pesto; paprika-ui-knoflook melange; Italiaanse- en Mexicaanse kruiden melange, mosterd- en pepermelange en sinds kort ook truffel. De babykaasjes noemen we BoerBen kaasjes.

Moeder Gré en ook Marjon hebben in de loop der jaren heel wat prijzen gewonnen met kaasmaken. In september en oktober vinden er altijd regionale kaaskeuringen plaats: dan kunnen de kaasmakers uit de regio hun kazen inzenden en komen keurmeesters de kazen keuren: een spannende aangelegenheid, waar de kaas gekeurd wordt op uiterlijk, consistentie, geur en smaak en kan men maximaal 100 punten verdienen. Vroeger waren er dorpenkeuringen en kwam de burgemeester de prijzen uitreiken. Moeder Gré heeft zelfs een keer 100 punten gehaald, wat echt heel uitzonderlijk en buitengewoon knap was!

Omdat lokaal kopen helemaal in is en wij onze kaas meer thuis willen aanbieden voor een groter publiek, hebben we begin 2021 een kaasverkoopautomaat aangeschaft. Hiermee bieden we onze boerenkaas verpakt en in verschillende smaken en gewichtsklasse aan. We krijgen hier veel positieve reacties over en steeds meer mensen weten ons kaasstalletje te vinden!

In het jaar 1295 werden 40 van de voornaamste ‘huyslieden’ van Oudshoorn door de graaf van Holland, Floris V, in de adelstand verheven en tot ridder geslagen om hem te dienen in tijden van oorlog en vrede. In die tijd waren er vaak oorlogen met Friezen en Utrechtenaren.

Kennelijk woonden er een aantal aan de ‘Oudshoornse buurtweg’ zoals deze weg in die tijd nog heette. En is men deze de Ridderbuurt gaan noemen.

De Ridderbuurt is eigenlijk een overblijfsel van de middeleeuwse ontginning die naar het noorden was gericht. Toen het land bijna volledig verveend was, lag de Ridderbuurt als een lang smal eiland in het water.

Met behulp van watermolenaars Cornelis en Abraham Kroon is tussen 1736 en 1744 de Vierambachtspolder drooggemalen. Na dijkdoorbraken in 1767 en 1788 is het gelukt om hem droog te houden en zijn er boerderijen gebouwd.

Deze boerderij ‘Brentano’s IJvervrucht’ is van 1796.

Hedendaags zijn nog maar 6 boerderijen actief met dieren: vier melkveehouders, een geitenmelker en een schapenhouder.

Met zo’n 80 burgers ertussen is het tegenwoordig goed vertoeven in de Ridderbuurt.

Zeker met mooie bloemrijke bermen, een glasvezelaansluiting en een heuze kaasautomaat!

Deze boerderij is al in het jaar 1796 gebouwd en was een van de eerste boerderijen in de Ridderbuurt. Gebouwd op een veendijk, midden in de polder Vierambacht die nog maar enkele jaren drooggemalen was. Zelfs de Herenweg (tegenwoordig de N207) was toen niet veel meer dan een zandpad.

De naam Brentano komt van een welgestelde Italiaanse koopman: Josephus Augustinus Brentano, die in de tijd van de VOC een behoorlijk vermogen vergaard had. Hij had dan misschien veel geld, maar het was hem niet gelukt om een vrouw te vinden en had dus geen kinderen of nazaten die zijn erfenis kregen. 

Het geld ging naar de Stichting Roomsch Catholijk Burger Oude Mannenhuis ‘Brentano’s Steun des Ouderdoms’, opgericht in oktober 1821 en zij hebben er goede dingen mee gedaan. Eerst werd er een oude mannen tehuis gebouwd (echt alleen voor mannen; dat ging toen zo) in Amsterdam. Later verhuist naar Amstelveen. De stichting is nog steeds actief, nu als een verzorgingstehuis.

Een goede lezer zal opmerken, dat de boerderij dus eerst een andere eigenaar heeft gehad: Pieter Dirksz Rijnsburger en toen gewoon IJver-vrucht heette.

In 1866 zijn door de stichting twee boerderijen gekocht. Eén op Ridderbuurt nr. 57 deze dus) en de ander in Woubrugge aan de Zwetweg, die ook nog steeds bestaat.

In 1914 is de familie Verkleij hier gaan boeren. Opa Jan Verkleij kocht de woning op z’n 26e jaar met hulp van verschillende leenheren. Banken waren er nog niet! Hij en zijn vrouw Marie Suidgeest hebben een moeilijke start gekend in oorlogstijd (Nederland was zogenaamd niet in oorlog, maar de prijzen van producten waren erbarmelijk). 

Toen de leenheren zich terug trokken, kon opa het financieel niet meer redden en is de eigendom overgegaan naar de ‘Staatsmijnen’ in Limburg. De boerderwoning en erf is in de jaren zeventig weer teruggekocht. Het grootste gedeelte van de landerijen is in handen van een van de grootste landeigenaren in Nederland: namelijk de ASR.

In 1979 is een nieuwe koeienstal en varkenstal gebouwd. De koeien konden vrij rond lopen en kregen hun krachtvoer via een halsband met een transponder, op maat afgesteld voer; toen uniek in Nederland. De varkenstal had een vooruitstrevend ventilatiesysteem en groepshokken voor zo'n 300 vleesvarkens. Het restprodukt van kaas is wei, een produkt wat goed past in het menu van vleesvarkens. Vanwege vergaande regelgeving hebben we in 2019 gekozen om met deze tak te stoppen.

Naast Brentano's IJvervrucht is in 1983 een bungalow gebouwd, waar Coop en Gre zijn gaan wonen en de naam 'Klein Brentano' heeft gekregen en nummer 55a heeft. Hier start het wandelpad